Assalamualaikum dan Selamat Sejahtera.
google.com
Guru-guru Prasekolah mempunyai peranan yang sangat besar dalam memberi bantuan awal kepada kanak-kanak disleksia, seterusnya menentukan masa depan mereka. Seorang guru yang peka dan menyedari muridnya mengalami simptom-simptom tertentu, dapat memaklumkan kepada ibu bapa mengenai masalah itu serta mencadangkan supaya murid itu diberi ujian diagnosis yang khusus.
Di sesetengah negara, terdapat ujian seperti The Aston Index (M. Newton and M. Thompson, 1976), CoPS 1 (Cognitive Profiling System, C. Singleton, 1996) dan DEST (Dyslexia Early Screening Test, A. Fawceett and R. Nicolson, 1996) yang digunakan oleh para guru bagi mengenal pasti kanak-kanak disleksia. Walau bagaimanapun, ujian-ujian ini tidak terdapat dalam versi bahasa Malaysia, Cina ataupun Tamil. Sehubungan itu, para guru mungkin terpaksa bergantung kepada suatu senarai semak tertentu bagi membuat screening. Senarai semak ini mengandungi simptom-simptom biasa yang ada pada kanak-kanak disleksia dan dapat digunakan bagi mengenal pasti kanak-kanak yang berkemungkinan mempunyai masalah disleksia.
Diagnosis awal sangat penting kerana kanak-kanak itu dapat diselamatkan daripada mengalami keciciran berbanding rakan lain. Ini juga bermakna mereka tidak perlu melalui pengalaman pahit serta kekecawaan hanya kerana keadaan mereka yang isitmewa tidak disedari ataupun difahami oleh orang lain. Kanak-kanak juga lazimnya sangat berminat balajar dan mereka lebih mudah dipulihkan.
Lebih muda usia kanak-kanak itu, lebih berkesan usaha pemulihan yang dijalankan.
Menurut Bradley (1989), pada peringkat Prasekolah, pembelajaran perlu dilakukan menerusi permainan dan siri pengajaran yang pendek seperti permainan menentukan rima akhir, bertepuk tangan, pergerakan dan muzik dan seumpamanya. Suasana pembelajaran seperti The Letterland System membantu mewujudkan keseronokan dan keceriaan dalam pembelajaran kanak-kanak termasuk kanak-kanak disleksia.
Contoh kad daripada The Letterland System (google.com)
Selain itu, adalah lebih mudah untuk para guru menggunakan program spesifik seperti :-
- Alpha to Omega, A-Z oleh B. Hornsby.
- Bangor Dyslexia Teaching System.
- Kaedah Phono-Graphix.
- Kaedah Orton-Gillingham.
Dengan cara ini, pengajaran lebih berstruktur, bersiri, kumulatif dan terperinci. Kaedah seperti ini menggunakan kad imbasan untuk satu siri latih tubi bagi membiasakan murid dengan bunyi huruf itu. Pendekatan yang digunakan ialah dengan meletakkan gambar yang menjadi kata kunci kepada bunyi huruf itu seperti 'kucing' bagi mengingati bunyi yang dapat dikaitkan dengan 'k'. Lembaran kerja dan latihan dengan skema pemarkahan juga terdapat dalam program-program ini.
Dalam suasana yang ideal, pelan pendidikan individu (IEP) perlu diadakan bagi setiap kanak-kanak yang mempunyai masalah pembelajaran. Namun demikian, realitinya sukatan pelajaran dan kurikulum setiap mata pelajaran di Malaysia sudah ditetapkan dan semua guru serta pelajar adalah tertakluk kepada kurikulum dan sukatan tersebut. Justeru, keprihatinan serta pengetahuan guru mengenai masalah disleksia amat diperlukan bagi memudahkan proses pembelajaran bagi kanak-kanak itu.
Rujukan : Sheila Devaraj dan Samsilah Roslan (2006), Apa Itu Disleksia?, PTS Professional Publishing Sdn. Bhd.
Yang benar,
3 comments:
kalau kena caranya pasti kanak2 macam tu akan beroleh jua kejayaan
baguslah info ni kak faiz :)
kena betul2 ajar budak disleksia nih kan
Post a Comment